Non omnis moriar ? do you ? se la vie ! Zatem wiwarafą i nie pal cudzesów.

Blog powstał nie tylko, żeby inspirować do bycia kimś pozytywnym, ale także do przestrzegania, aby kimś negatywnym się nie stać. Dziś przestroga, bo nie byłabym sobą jakbym nie przyjęła roli ratownika.

Inspiracja. To czasem zapach jaki przyniesie wiatr, czasem to muzyka, przy której Twoje nogi wywalczyły sobie  status niepodległości, czasem to widok cudzej zamyślonej twarzy, jednak inspiracją zawsze jest coś drobnego, to impuls, który jednym powiewem burzy naszą blokadę do działania. Nagle wszystko wydaje się takie proste. Ostatnio impulsem było dla mnie jedno słowo, czy zapach szafirka, potem sprawy już potoczyły się same i nadałam im olbrzymie rozmiary. Czy to się uda? Nie wiem, nikt nie wie, a jak ktoś Wam mówi, że jak się bardzo chce to zawsze się dostaje, to kłamie. Życie nie ma reguł, a już na pewno na nic się z nami nie umawia, więc  założenia do książek o motywacji, a w ramach motywacji prawdziwej- do roboty J  

Plagiat. Kopia jak kto woli, nazywana inspiracją, choćby i sobie napisać to słowo na starożytnym papirusie, amarantowym atramentem, o woni cytrusa, to plagiat zawsze śmierdział będzie kradzieżą.  Śmierdzisz? To niestety czuć,  jak wczorajszego kebaba z sosem czosnkowym, a już wam tłumaczę szybciutko dlaczego:

Obserwuję ostatnio z radością, że świat rozwoju osobistego się zmienia, ludzie mają coraz więcej planów i ambicji, nie chcą pracować tylko po to, żeby zarobić na czynsz i żółty ser, czy przy niższych zarobkach na żółty produkt seropodobny.  Wszędzie roznosi się upojny aromat wszechogarniającej słodkiej rywalizacji o bycie tym najlepszym,  szukanie drogi dla siebie, szukanie drzwi, którymi chce się wejść, wiadomo powszechnie że najlepiej złapać te, które się jeszcze nie zamknęły za kimś, zamiast samodzielnie je forsować.  

Czasem okazuje się, że mamy wiele talentów, jednak kreatywni akurat nie musza być wszyscy( w ogóle nie wszyscy musza umieć wszystko, bo inaczej podział na zawody i role społeczne byłby zbędny), zatem kiedy tego pierwiastka brakuje zaczyna się kombinowanie, taka kreatywność dla ubogich duchem i moralnością. Co się wtedy staje ? Wtedy można się połasić aby ( nie ma co szczędzić na słowach bezpośrednio określających czynność) ukraść komuś jego dziecko spłodzone z erudycji i polotu. Czy to się może udać w pełni?  Znowu odpowiedź, która nie jest zadowalająca… NIE. Nie uda się, ponieważ, kradnąc pomysł, kradniemy jedynie jego zwerbalizowaną przez autora projekcję, nie damy rady skopiować także duszy danego wyrobu intelektualnego, a co za tym idzie, będziemy próbowali opchnąć ludziom sadidasy z yembraną i foretexem.  W skrócie SYF.  

Aby coś, co tworzymy i chcemy wpuścić na rynek w formie usługi czy produktu, okazało się sukcesem, musimy spełnić  pewne założenie- siły skupiamy nie na liczeniu złociszy, ale na produkcie, w niego wkładamy serce , umysł i duszę, potem przenosimy naszą uwagę na klienta i jego potrzeby, a pieniądz pojawi się sam.  Niech przykładem będą restauracje, w których jest tłoczno, jeśli koncentracja sił pada na dania, ich smak, aromat świeżość , podanie… wtedy rzucimy się ze smakiem gotowi dużo zapłacić. A w lokalu, w którym jest SYF? W którym kotlet i ziemniaki są z wczoraj, bo właściciel myśli tylko o kasie zatem o oszczędzaniu na produktach?

Plagiatów widzimy mnóstwo, to na przykład programy telewizyjne, ci to już osiągnęli mistrzostwo, książki, prace magisterskie,  wystroje wnętrz, logotypy… mnożyć możemy w nieskończoność ,aby zakończyć ten proces będę obcesowa i powiem tak: jeśli brak Ci sił i ambicji na kreację rzeczywistości, to może po prostu stworzony jesteś do pracy za biurkiem, może copywriter, może sekretarka. Nie umniejsza Ci to absolutnie, są to zawody potrzebne, tak potrzebne jak każdy inny, ale według zasady „ bycia średniakiem „- możesz być tylko sekretarką, albo aż sekretarką, to zależy od Ciebie, żyj, a świat kupi Twoją autentyczność. Kopiuj, a nigdy poznają Twoich mocnych stron.

Piękne słowa , zapamiętałam już lata temu: idąc cudzymi śladami, nigdy go nie wyprzedzisz! Trzymając w sercu tę maksymę wiecznie i wciąż chcę iść pod prąd, spotykać na swojej drodze różnych ludzi, ale nie pchać się utartą ścieżką, a co jeśli na cudzym szczycie dla mnie zabraknie już widoków bo będzie za tłoczno?  Polecam Wam wyciszyć się na chwilę z tego XXI- wiecznego zgiełku i odpowiedzieć sobie na bardzo trudne i wążne pytanie. Do czego zmierzam? Jeśli każdego dnia zrobicie coś zgodnego ze sobą, to nie będę musiała opisać radości z tworzenia, jest niezastępowalna. Wiem, że jest trudno, wiem, że mamy wrażenie, że czas ucieka, a nasze osiągnięcia nie sa takie jak byśmy chcieli, więc na szybko szukamy gotowych rozwiązań, nie czerpiemy z innych, a ich skanujemy przybierając smiesznie płaskie osobowości. Pozwólcie sobie na wypukłości ! Pokażcie się zza niepewności ! Bądźcie dla siebie wzorem i drogowskazem, śmiało jednak pytając o drogę starszych podróżników. Będziecie popełniać błędy? Tak, ale na swojej drodze. 

Niech ukoronowaniem tego wpisu będą słowa Oscara Wilde`a: Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego.  Pokazujcie swoją niezłomna postawą, że Oski się mylił.